به گزارش تحریریه، تارنمای «ولتیرنت» در تحلیلی آورده است: ترکیه یک‌بار دیگر از پیامدهای اقدامات خود در «ناگورنو  قره‌باغ» (قره باغ کوهستانی) جان سالم به در برد. این موضوع احتمالا امروز در مرکز توجه پنتاگون قرار دارد و می خواهد ترکیه را مانند همه کشورهای دیگر در خاورمیانه نابود کند.

اما مشکل این است: این خطر وجود دارد که آتش جنگ بی‌پایان ادامه یابد. دشمن نه اردوغان، نه کشورش ترکیه و نه متحد او آذربایجان است بلکه این ایدئولوژی برتری جویانه و نژادپرستانه ترکیه است که دشمن واقعی محسوب می شود.

ترکیه در حال حاضر به عنوان یک مشکل جهانی در نظر گرفته شده است، حتی اگر ایالات متحده، اتحادیه اروپا و روسیه از پذیرش این واقعیت امتناع ورزند.

بیایید توضیح دهیم که ترکیه به چه معنا برای همه دنیا مشکل ساز شده است.

جهان ایدئولوژی‌های مربوط به تمامیت خواهی را رد می کند زیرا این ایدئولوژی ها مسئول قتل های بی شمار و رنج بشریت بودند. فاشیسم، نازیسم، کمونیسم، همه آنها مورد آزمایش قرار گرفتند و سرانجام توسط تاریخ رد و رها شدند.

تنها ایدئولوژی تمامیت خواهی که آزمون زمان را تحمل می‌کند، ایدئولوژی نژاد پرستی ترکیه است که در قرن بیستم اشکال مختلفی به خود گرفت؛ مانند نژادپرستی ناسیونالیستی (و اسلام گرایانه) از نئوترک ها که توسط «مصطفی کمال آتاترک» و گرگ های خاکستری صورت گرفت و در قرن بیست و یکم در زمان «رجب طیب اردوغان» ویژگی های قوی اسلام گرایی نیز به آن افزوده شد.

این ایدئولوژی تمامیت خواهی باعث نسل کشی مردم مسیحی آناتولی شد که در دوره سال های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۳ به اوج خشونت خود رسید.

همه می دانند که در آن زمان چه اتفاقی افتاده است. به ویژه ایالات متحده از زمانی که دیپلمات های ارشد آن دوره مانند «هنری مورگنتا» و «جورج هورتون» در گزارش ها و کتاب های خود وقایع خونین آن دوره را ثبت کرده اند.

این برای انگلیس نیز امری شناخته شده است زیرا وقتی پس از معاهده مودروس کنترل «قسطنطنیه» پایتخت امپراتوری عثمانی را در دست گرفت، بنا به درخواست ارامنه، سلطان را مجبور به ایجاد دادگاه های نظامی برای طراحان این نسل کشی کرد. در حقیقت، وقتی ملی گرایان در ترکیه پس از اولین محکومیت ها و به دار آویختن مجرمان واکنش نشان دادند و شورش کردند، انگلیس متهمان را به «مالت» کشوری در جنوب اروپا منتقل کرد و دادگاه ها در آنجا ادامه یافت. فقط هنگامی که انگلیس با مصطفی کمال آتاترک معامله کرد، دادگاه ها را متوقف کردند و مقامات متهم به نسل کشی را با چهار افسر انگلیسی که توسط نیروهای مصطفی کمال در شهر وان دستگیر شده بودند، مبادله کردند. با این حال، پرونده های دادگاه های مالت هنوز در سوابق انگلستان وجود دارد و آن کشور بهتر از دیگران می داند که در آن دوره چه اتفاقی افتاده است.

انگلیس کشوری بود که در معاهده «لوزان» در تاسیس جمهوری ترکیه، نقشی اساسی داشت و همچنان این کشور طرفدار مصطفی کمال باقی ماند. بنا به گفته منتقدان وی در ترکیه که او را عامل امپریالیسم انگلیس می نامند، کمال سوگند ملی را نقض کرد، کرکوک و موصل را به انگلیسی ها واگذار کرد، خلافت را منسوخ کرد و با اسلام زدایی کردن ترکیه تحت پوشش یک «دولت سکولار» پیش رفت.

بنابراین انگلستان به عنوان کشوری با روابط و قراردادی قوی با مصطفی کمال و «عصمت اینونو» توانست در ترکیه نفوذ داشته باشد. بنابراین برای لندن غیرممکن بود که مساله نسل‌کشی را علیه یونانیان، ارامنه و آشوریان دنبال کند. ایالات متحده طرف قرارداد نبود و به همین دلیل پیمان لوزان را امضا نکرد و طبق ادبیات ترکیه، دقیقا به دلیل جنایاتی که توسط ترکان جوان و کمالیست ها انجام شد، تا سال ۱۹۲۷ از به رسمیت شناختن جمهوری ترکیه امتناع کرد و گفت، این دولت نتیجه جرایم علیه بشریت است. در آن زمان روح «وودرو ویلسون» و روح ارزش های جهانی انسانی هنوز در ایالات متحده حاکم بود.

اما پس از جنگ جهانی دوم و تاسیس ناتو، ایالات متحده رهبری نفوذ ژئوپلیتیکی در ترکیه را از انگلیس گرفت و همه چیز را در حالی که چشم خود را بر سیاست های نسل کشی و غیرانسانی ترکیه که به طور مداوم در حال انجام بود می بست، فراموش کرد.

بنابراین، بیش از یک قرن با این ایدئولوژی، ایدئولوژی تحمل صفر برای هر چیز غیرترک و غیرمسلمان ادامه یافت و به پاک‌سازی قومی ادامه می‌دهد و حتی ویژگی‌های یک ملت را تغییر می‌دهد، سپری شده‌است.

سیستم قدرت در ترکیه چنان سخت و بی رحمانه است که به هیچ کس اجازه نمی دهد ایدئولوژی نژادپرستانه ناسیونالیسم ترک را زیر سوال ببرد. این ناسیونالیسم تهاجمی همیشه جنبه ای از جهاد یعنی جنگ مقدس برای اسلام را در خود جای داده بود اما اکنون تحت سلطه اردوغان، نژادپرستی ترک به تدریج ویژگی های اسلام فاشیسم را به خود گرفته است.

بنابراین، ما با کشوری بدون احساس پشیمانی روبه رو هستیم که بنیان و مولفه های اصلی آن مرگ، ویرانی، نسل کشی و پاکسازی قومی است و نمی تواند از شر آنها خلاص شود.

همانطور که این گزارش در حال نوشتن است، حوادثی که امروز در عفرین و سرکانیه علیه کردها اتفاق می افتد، تکرار دقیق سیاست های اعمال شده در مورد سایر نسل کشی ها و پاکسازی قومی است.

آنچه امروز با حمایت اردوغان و دولت وحشی او در دادگاه کوبانی در آنکارا، علیه کردهایی که داعش و تروریست های جهادی را سرنگون و مورد ضرب و شتم قرار دادند، اتفاق می افتد، تکرار شیوه های خونین گذشته دولت ترکیه است. تهدیدهای ترک ها حتی علیه ایالات متحده در مورد این مساله نشان می دهد که ترکیه تا زمانی که آغشته به این ایدئولوژی نژادپرستانه باشد، یک مشکل جهانی است.

پایان/